by: El niño de las pinturas

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Η ποίηση σε βοηθάει να καταλάβεις το πέταγμα των πουλιών
να ακούσεις το μαγεμένο ήχο του αυλακιού
που κυλάει κάτω από μια πέτρα ενός τρομακτικού δάσους
να παίρνεις χρώμα ασημί από τις βραδινές φωτισμένες αποχρώσεις της θάλασσας
και να το βάζεις στον καμβά της δικής σου ζωής
να κρατάς στο χέρι σου ένα φρέσκο φύλλο
και να αναπνέεις από τους πόρους του

Η ποίηση και τα τρομακτικά δάση είναι το δικό μου καταφύγιο
Αγαπάω την ποίηση των τρομακτικών δασών
Φοβάμαι να διαβάζω ποιήματα σε τρομακτικά δάση
Υπάρχει ο κίνδυνος να εξαϋλωθώ.!

Μη μιλήσεις..
Μη δακρύσεις..
Μόνο,
έλα στο καταφύγιό μου
και άσε με
να σου διαβάζω ποιήματα

(Νόμιμος κάτοχος του ποιήματος αυτού,
είναι το ποίημα της ζωής μου.
Αυτός νομίζω ξέρει..)

2 σχόλια:

  1. απλοϊκα δωσμένο αλλά θα ήθελα άλλη αίσθηση της γλώσσας..
    πιο κελαρυστή, πιο μουσική..
    ξαφνιάζει όμως με την απλοτητά του..
    κι έχει δικό του άρωμα..
    χαίρε!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ''Μιλάς όταν παύεις να έχεις ειρήνη με τις σκέψεις σου''.. όμως,μήπως όταν μιλάς απλά κατέχεις ένα κομμάτι μιας απέραντης και ακαθόριστης ειρήνης; Το πολύ μόνο με το λίγο μπορεί να περιγραφεί..γιατί αλλιώς πολύ δεν είχε υπαρξεί ποτέ!!Και η αλήθεια του είναι μια μάσκα που καλύπτει το πρόσωπο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή