Ένδοξο το άσμα των ερωτευμένων
έτσι όπως το τραγουδούν πίσω από τα κλειστά παραθυρόφυλλα
Κλείνουν τις κουρτίνες και αγαπιούνται αλλιώς
πέρα από τα βουητά του κόσμου
Σε μικρά ευωδιαστά νεκροταφεία
σφαλίζουν τη δική τους αιωνιότητα
με πέτρα βαριά
Η πομπή της αγάπης τους
δε συνοδεύεται από κόσμο,
κληρικούς,
κλάματα
και βοή
Μόνο οι δυο τους περιδιαβαίνουν σιωπηλοί
κάθε εκατό χρόνια στο σημείο αυτό
και πιάνουν με τα χέρια τους το βαθύ σκοτάδι,
προσφέροντας τις καρδιές και τα σώματά τους
στην Άβυσσο
Αν πας στο σημείο αυτό κάποια φορά που θα έχει πανσέληνο,
θα δεις μια σκελετωμένη μαύρη γάτα
να κάθεται πάνω στην ταφόπλακα
και να γλύφει τη μουχλιασμένη επιγραφή
που είναι χαραγμένη πάνω

''Είμαστε οι σκιές των ζωντανών. Τροφή μας είναι το σκοτάδι
και η καρδιά μας ένα κόκκινο τριαντάφυλλο''

Έτυχε να περάσω και 'γω από τον τάφο εκείνο
Μόνη..
Σιωπηλή..
'Έσκυψα να πιάσω το χώμα
Το μαύρο μακρύ μου φόρεμα
και τα κόκκινα μαλλιά μου ανέμισαν

''Τώρα ξέρω'' είπα
και έγινα σκιά..