Kάποιος θα 'λεγε για μένα
ότι κρατάω στο χέρι μου το πολύτιμο δάκρυ
της Περσεφόνης
και κάνω σκοτεινές μαντεψιές
από αυτήν την υγρή,μαγική σφαίρα

Κάποιος θα 'λεγε για μένα
ότι κατάφερα να μαζέψω σε ένα καλάθι
τα δάκρυα του Έρωτα
που ήταν όλα αφιερωμένα στη μικρή ερωμένη του
την Ψυχή

Εγώ όμως θα 'λεγα για μένα
ότι δεν έχω ακουμπήσει ποτέ μου το ανθρώπινο δάκρυ.
Φαίνεται τα δάκρυά μας
έχουν μια δόση θανάτου,
όπως προστάζει η Περσεφόνη
και μια δόση αθανασίας,
που την κατέκτησε επάξια η Ψυχή

Διπολικό ελιξήριο του θανάτου
και της αθανασίας είναι.
Και ευθανασία του πιο κακού ονείρου.