''..και το κοράκι στέκει και στέκει πάντα ασάλευτο στην ωχρή της Παλλάδας προτομή θρονιασμένο, στης κάμαράς μας απάνωθε την πόρτα, κι είναι τα μάτια του απαράλλαχτα με μάτια ενός Δαίμονα,που σ'όνειρο έχει γύρει..'' EDGAR ALLAN POE
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009
Kάποιος θα 'λεγε για μένα
ότι κρατάω στο χέρι μου το πολύτιμο δάκρυ
της Περσεφόνης
και κάνω σκοτεινές μαντεψιές
από αυτήν την υγρή,μαγική σφαίρα
Κάποιος θα 'λεγε για μένα
ότι κατάφερα να μαζέψω σε ένα καλάθι
τα δάκρυα του Έρωτα
που ήταν όλα αφιερωμένα στη μικρή ερωμένη του
την Ψυχή
Εγώ όμως θα 'λεγα για μένα
ότι δεν έχω ακουμπήσει ποτέ μου το ανθρώπινο δάκρυ.
Φαίνεται τα δάκρυά μας
έχουν μια δόση θανάτου,
όπως προστάζει η Περσεφόνη
και μια δόση αθανασίας,
που την κατέκτησε επάξια η Ψυχή
Διπολικό ελιξήριο του θανάτου
και της αθανασίας είναι.
Και ευθανασία του πιο κακού ονείρου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΩΡΑΙΑ ΡΕΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΡΑ..ΩΡΑΙΑ ΞΕΔΙΠΛΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΙΑΦΑΝΗ Η ΣΚΕΨΗ..ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΚΑΤΑΚΤΑΣ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή