Ψάχνω μια κλωστούλα παππούλη μου!
Με τρόμαξες..
Προσεκτικά τη διαλέγω,
κάτω από το ημίφως ενός μελοδράματος.
Αν είναι αλήθεια πως η ζωή μας κρέμεται από μια κλωστή,
θέλω η κλωστή μου παππούλη,
να είναι πολύχρωμη.
Να την κρατάω εγώ παππούλη μου,
για να μη μου τη ξεφτίζουν.
Στα τρία μου χρόνια
-θυμάσαι;
Στην εμπιστεύτηκα για λίγο.
Στην έδωσα να την κρατήσεις για να μπορώ να χορέψω μαζί σου
έναν χορό πρωτόγονο χωρίς βήματα
-ενός παιδιού με τον παππούλη του-
Και τον ονομάσαμε τάνγκο..
Κι από τότε ήμουν κάθε φορά πρόθυμη να σε αφήνω να κρατάς την κλωστούλα..
..αν θα χορεύαμε ''τάνγκο''..
''..και το κοράκι στέκει και στέκει πάντα ασάλευτο στην ωχρή της Παλλάδας προτομή θρονιασμένο, στης κάμαράς μας απάνωθε την πόρτα, κι είναι τα μάτια του απαράλλαχτα με μάτια ενός Δαίμονα,που σ'όνειρο έχει γύρει..'' EDGAR ALLAN POE
Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011
Βιογραφία από ένα κουβάρι με κλωστές
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥΛΗ ΣΟΥ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΞΙΑ, ΝΕΑΡΗ ΜΟΥ!
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ!
Ευχαριστώ πολύ!!..και για την ανάρτηση του δευτέρου μέρους του road artist!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι αλήθεια πως η ζωή μας κρέμεται από μια κλωστή,
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω η κλωστή μου παππούλη,
να είναι πολύχρωμη.
Αυτό το κρατώ σαν πολύ σοφό..
είναι ο τρόπος σου- ο δικός σου τρόπος να σκέφτεσαι..
χαιρετώ σε κόρη!
Ta sxolia mou apo konta i apo to tilefwno...perimenw!!
ΑπάντησηΔιαγραφή