by: El niño de las pinturas

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ-ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ

Αύριο θα είναι σκοτεινός
ο φωταγωγημένος δρόμος της γειτονιάς σου.
Αύριο θα είναι που το αύριο δε θα υπάρχει
και θα νοσταλγούμε ένα παρελθόν που δε μας ανήκει.
Αύριο τα παιδιά μας θα ρωτούν επίμονα τί είναι ευτυχία
κι εμείς θα τους δείχνουμε ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες,
στις οποίες δεν υπήρξαμε ποτέ
Και πίνακες από ζωγράφους που από καιρό μπογιάτιζαν με υλικό τα δάκρυά τους,
γιατί ήξεραν πως το όνειρο θα μείνει καρφωμένο στον καμβά
Και πλακάτ με επαναστατικά συνθήματα,
που τα κρατούσαν άνθρωποι με ρημαγμένα χέρια και ανοιγμένα κεφάλια.
Αύριο θα είναι που θα προχωράς και θα έρχεσαι με φόβο να με συναντήσεις
και θα νιώθεις την κρύα ανάσα του καταδότη με την κουκούλα
στο λαιμό σου.
Αύριο είναι που θα με δεις νεκρή έξω από κομματικούς συνδέσμους κατάκοιτη
και ανθρωποβοή από πάνω μου να μιλά για το πού έχει φτάσει η κατάσταση.
Αύριο είναι που θα σε βρω διαμελισμένο
και οι εφημερίδες θα γράψουν πως ήταν ακόμα ένα ''ατύχημα''
Αύριο είναι που θα δω το παιδί μου 19 χρονών
να το στήνουν στον τοίχο και να το πυροβολάνε στο κεφάλι,
γιατί δεν ήτανε καλός στρατιώτης,
δε πάλεψε υπέρ ληγμένης πίστεως και πατρίδος.
Ίσως να είναι μεθαύριο που θα ξαναδώ το πρόσωπό μου στον καθρέφτη να μειδιά.
Αφού πρώτα θα με χεις δει νεκρή έξω από κομματικούς συνδέσμους
Αφού πρώτα θα σε χω δει διαμελισμένο και οι εφημερίδες γράψουν για ένα ακόμα ''ατύχημα''
Αφού δω το παιδί μου να το στήνουν στον τοίχο.
Εμάς να το ξέρεις!
Μας προορίζουν για ταλιμπάν!
Εμάς να το ξέρεις!
Μας προορίζουν για μια ζώσα ευθανασία!
Συνέχισε να προχωράς σιγοτραγουδώντας ένα στιχάκι,
κάθε φορά που περνάς από το δρόμο της γειτονιάς σου
-όσο είναι ακόμα φωταγωγημένος
και θα έρχεσαι να με βρεις.
Μακάρι από το σήμερα να κάνουμε ένα μεγάλο άλμα στο μεθαύριο.
Το αύριο να μην έρθει ποτέ!
Και να απαγγείλλουμε αλλιώς το ποίημα που μας έχουν μάθει να λέμε.
Και να κάνουμε διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας
και να χορτάσω ακούραστα να χαϊδεύω τις ρυτίδες του προσώπου σου
και να προλάβω να γίνω νεκρή στάχτη στα χέρια του παιδιού μου.

(Ελπίδα, αν είσαι ακόμα κρυμμένη εκεί μέσα, δώσε σημεία ζωής, γιατί οι κουφάλες έχουν στοιχειώσει και τα όνειρά μας!)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου