STUDIOS

Ανακάλυψα πρόσφατα ότι η άσφαλτος είναι διάτρητη.
Οι πολυκατοικίες.
-Τα κλουβιά μας
Ακόμα και το ίδιο μου το σώμα
Δε μπορώ να περιγράψω με λέξεις την εικόνα που έχω στο μυαλό μου
Θα προσπαθήσω όμως.
Εσείς όλοι.
Ναι!Εσείς!
Με τα μάτια και τα στόματά σας ορθάνοιχτα,
χώνεστε στις τρύπες που χάσκουν για να παρατείνετε λίγο την αναπνοή.
Στις τρύπες των πολυκατοικιών..
..της ασφάλτου..
..του κορμιού μου..
..που χάσκουν!
Αδυνατώ να συνεχίσω.


Όχι!Θα φτάσω μέχρι το τέλος!
Είναι εκείνες οι φορές λοιπόν που περπατάω και νιώθω τη γη να με αγκυλώνει
-γιατί ανοιγοκλείνετε τα στόματά σας!
Είναι εκείνες οι φορές που νιώθω σαν θήραμα σε κλουβί που το βλέπουν χιλιάδες μάτια
-γι' αυτό χώνετε στις τρύπες τα μάτια σας; Γι' αυτό εξασκείστε;
Για να βλέπετε το θήραμα μόνο μέσα στο κλουβί κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας;
Αλλά ξέχασα.
Είστε και σεις σε κλουβί μέσα.
Είπα και στην αρχή πως σας σκεπάζει άλλοτε άσφαλτος,άλλοτε αρμέ μπετόν,
άλλοτε σωματικοί πόροι..
Οι δικοί μου σωματικοί πόροι!
Συγχωρέστε με καλοί μου άνθρωποι που ο λόγος μου είναι κατακερματισμένος
Ή μάλλον όχι!
Έχει πάψει καιρό να με ενδιαφέρει η γνώμη σας!
Μισό λεπτό.

Είναι στο τηλέφωνο ένας φίλος
Μπα! Δε θα το σηκώσω.
Άλλωστε δεν ακούμε την ίδια μουσική.
Είναι και λίγο βαρετός..
και δεν έχει βάλει ποτέ του το στόμα σε καμιά τρύπα.
Τις βουλώνει όλες. Τις στοκάρει.
Και αφήνει βρώμικο το σώμα του, για να φράζουν οι πόροι και να μην κρυώνει τα βράδια
από τις αναπνοές σας.
-Του αρέσουν μόνο τα καλοκαίρια
Να μη βαραίνει η συνείδησή του από τις ματιές σας!
Η αλήθεια είναι πως είστε και σεις λίγο ενοχλητικοί!
Καλά σας κάνει και σας πετάει χώματα απευθείας στα μάτια, για να θαμπώσει την κόκκινη ίριδά σας.
Είναι ενοχλητικός ο τρόπος που κοιτάτε!
Καταλάβετέ το!
Δε μπορείτε έτσι βίαια να ξεβολεύετε φιλήσυχους ανθρώπους!
Φιλήσυχους ανθρώπους που πασχίζουν σε αυτή τη ζωή να αποκτήσουν μια ακριβοπληρωμένη απάθεια!
Και έρχεστε εσείς!

Τσουπ
Τί αγένεια!
Μη κοιτάτε εμένα που σας ανέχομαι
-έχω πάρει κιόλας κόκκινους φακούς για να μοιάζει το βλέμμα μου με το δικό σας.
Ναι! Το παραδέχομαι.
Το έχω ζηλέψει κάποιες φορές αυτό το βλέμμα
-κυρίως όταν χάνεται όλο το φως από τα δικά μου μάτια,
όταν το στόμα μου κλείνει ερμητικά
και πνίγομαι και πνίγομαι και πνίγομαι και πνίγομαι
Και δε μπορώ να πάρω ανάσα!
Τότε βγάζετε τα μάτια σας από τις τρύπες, κολλάτε γοργά τα στόματά σας και αρχίζετε να φυσάτε όλοι μαζί.
Ξέρετε ότι δε μ' αρέσουν τόσο τα καλοκαίρια.
Το ξέρετε καλά.
Σας το είπα εκείνο το βράδυ που τρομαγμένη σας πρωτοαντίκρισα.

Πέταξα ένα μπαλάκι πάνω στον τοίχο και περίμενα να γυρίσει πίσω σε μένα.
Όμως βούλωσε ένα από τα στόματά σας και έμεινε εκεί κολλημένο.
Τώρα το χω μάθει το κόλπο και όταν με κουράζετε πολύ,
-γιατί το ξέρετε. Τόσες φορές σας το έχω πει ότι είστε αφόρητοι όταν μιλάτε όλοι μαζί
πετάω μπαλάκια στον τοίχο για να το βουλώνετε μερικοί!

Θέλω ησυχία γαμώτο!

Μάλλον όχι! Όχι όχι! Οχιιιι
Συνεχίστε να μιλάτε όλοι σας, παρακαλώ! Όχι! Ναι ναι!
Όλοι μαζί! Να φυσάτε όταν πάω να σκάσω γιατί φοβάμαι πολύ μπας και γίνω και γω μία από αυτούς.
Τους φιλήσυχους..
τους απαθείς!
Και ξέρετε, η πλάκα είναι ότι σας έχω συνηθίσει!
Ακούμε και την ίδια μουσική..
αφού, χα!
δε μπορείτε να κάνετε κι αλλιώς.
Είναι τα κεφάλια σας κολλημένα στον τοίχο, στην άσφαλτο, στο σώμα μου..
και σας επιτρέπεται μόνο μια μικρή ευκαμψία κινήσεων.
μόνο και μόνο για να εναλλάσσετε το στόμα με τα μάτια και τα μάτια με το στόμα
τα μάτια με το στόμα και το στόμα με τα μάτια
το στόμα με τα μάτια και τα μάτια με το στόμα

Συνέχεια αυτό κάνετε!
Είστε βαρετοί!
Και τί πλάκα που έχετε όταν με βλέπετε ερωτευμένη
Αλλά ερωτευμένη ξανά από την αρχή με τον ίδιο άνθρωπο ε;
Ναι!
Όπως την πρώτη φορά που έκανα σαν παιδί..
Γουρλώνετε τα μάτια σας και πλημμυρίζετε το δωμάτιο κόκκινο φως
Έχει τύχει να κουβαληθεί και η αστυνομία σπίτι μου εξαιτίας σας!
Δεν άντεχαν οι γείτονες τόσο φως.
Ε, δίκιο είχαν!
Το πιο ενοχλητικό όμως είναι όταν πετιέστε σαν μολυντήρια από τους τοίχους
και σαν φίδια από την άσφαλτο και μπαίνετε στο σώμα μου,
γουρλώνετε τα μάτια σας και γίνομαι κατακόκκινη..
Και οι γείτονες φωνάζουν πάλι την αστυνομία!
Γιατί με θεωρούν εμένα πουτάνα και το σπίτι μου μπουρδέλο!
Γιατί με θεωρούν δαιμονισμένη!
Και αφού ξέρετε ότι εδώ καίνε τις μάγισσες,
Κόφτε το!

Αφού η εποχή μας είναι για φιλήσυχους και μυαλωμένους,
που την πουτάνα τη λένε
''της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός..''
για να μη βρωμίζουν το στόμα τους,
τα μπουρδέλα τα λένε studios πια..
Εκεί,
μαζί με τον κώλο δίνουν και τεχνητό συναίσθημα
Ξέρεις!
Για τους τύπους που γουστάρουν να παραμυθιάζονται:
''Κάνε πως είσαι το κορίτσι μου, γιατί αλλιώς δε τη βρίσκω''
Και ικανοποιείται έτσι ο φιλήσυχος γαμιάς..
Μετά πάει σπίτι του, φιλάει τη γυναίκα του και προσποιείται πως ποτέ του δεν άγγιξε άλλη γυναίκα, μήτε άκουσε ποτέ του για πουτάνες!
Ακόμα και τη ζωή όταν γίνεται πουτάνα, δε τη λέει πουτάνα!
Γιατί έχει και μια αβρότητα..

Το ξέρετε και σεις! Νομίζω σας είχα ακούσει μια νύχτα να το ψιθυρίζετε..
πως στην εποχή μας τίποτα δε λέγεται με το όνομά του!
Πως η πληρωμένη κωλοτρυπίδα έχει γίνει συνήθεια!
Δε τους αδικώ.
Και αυτοί στημένοι στα τέσσερα είναι..
οπότε πρέπει να κάνουν και αυτοί ό,τι τους κάνουν!
Γιατί η εποχή μας είναι μια εποχή βίαιης ανταπόδοσης!
Ξέρεις τώρα..
Εννοώ πως το καλό δε στο γυρίζουν,
αλλά το κακό αμέσως..
και όχι οι ίδιοι πάντα.
Έχουν πολλά χέρια αυτοί!
Αλλά είμαστε τυχεροί
Είμαστε μια χώρα γεμάτη μπουρδέλα
Πάλι καλά!
Για να εκτονωνόμαστε και λίγο!

Ευτυχώς που είστε και σεις ματάκια μου κόκκινα
-να με κάνετε κατακόκκινη,
γιατί στους καιρούς τους μόνο πουτάνα θέλω να μαι!