Σαν..εφιάλτης!

Τα παραμύθια που διαβάζουμε στα παιδιά πριν κοιμηθούν,
είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που έχουμε καταφέρει
να πούμε στον εαυτό μας!
Εμείς οι διαμορφωμένοι κατά τα άλλα άνθρωποι,
προσπαθούμε να διδάξουμε την αδιαμόρφωτη παιδική ψυχή
μέσα από το παραμύθι.
Όμως πόσες φορές έχει τύχει να κοιμηθούμε πιο γρήγορα από το παιδί,
έχοντας νανουριστεί από τον αντίλαλο της φωνής μας;
Τα παραμύθια είναι καταστροφικά..
Είναι διαμορφωτές προτύπων ομορφιάς,
διαμορφωτές του καλού και του κακού,
διαμορφωτές ψευδών συσχετίσεων,
διαμορφωτές στερεοτυπικών ρόλων μεταξύ ανδρών και γυναικών,
διαμορφωτές ρατσιστικών αντιλήψεων
και ουσιοποιημένων φυλετικών διακρίσεων!
Όλα αυτά είναι κοινωνικά κατασκευάσματα!
Και όχι δικά μας..ατομικά κατασκευάσματα!
Αυτοί που επί αιώνες έχουν
το χρήμα,
την εξουσία,
τα όπλα,
στα χέρια τους,
αυτοί γράφουν και τα παραμύθια!
Αυτοί γράφουν την ιστορία!
Εσύ κι εγώ δεν είμαστε τιίποτε παραπάνω,
από ένα συνοθύλευμα ανταλλάξιμων ατόμων!
Η μάλλον σκλάβων..,επί μεσαίωνα,
Η μάλλον προιόντων..,επί παγκοσμιοποίησης.
Γιατί άτομα δεν είμαστε.
Τουλάχιστον ο ορισμός του ατόμου από κοινωνιολογική άποψη δε βοηθάει!
Η χημεία ίσως να καταφέρνει να ορίσει κάπως την ύπαρξή μας!
Το μόνο χαρακτηριστικό που έχουμε από τα άτομα λοιπόν,
βάσει χημείας πάντα,
είναι ότι είμαστε η μικρότερη μονάδα ύλης.
Όντως!
Η μικρότερη και η πιο αμελητέα!
Είμαστε και ά-τμητα.
Όντως!
Γιατί και αν δε βελάζουμε,
ακολουθούμε τους νόμους του κοπαδιού
και δεχόμαστε υπομονετικά τα βεργοχτυπήματα του ''καλού'' μας..ποιμένα!
Αλλά βλέπεις,
κουβαλάμε στην πλάτη μας και έναν Ιησού,
έναν Θεό
και ένα Άγιο Πνέυμα.
Με άλλα λόγια,ένα τριπλόκαμο τέρας,
στο όνομα του οποίου δικαιολογούνται:
-κάθε σφαγή
-κάθε λεηλασία
-κάθε ιμπεριαλιστική πολιτική
-κάθε φρικαλεότητα
Αλήθεια,στα παραμύθια μας τα τέρατα δεν είναι μοχθηρα;
Έτσι δε λέμε στα παιδιά για να τα φοβήσουμε;
Εμείς γιατί τους καθαγιάζουμε τα γένια;
Γιατί τα αφήνουμε να μας κάνουν ανίσχυρους,
φυτεύοντας στο νου μας
σπέρματα ενός ανθρώπου-μαργιονέτας,
που πιστεύει στο αλάθητο;
Ενός λαού που έχει περισσότερους ναούς από σχολεία;
Που προσκυνάει με ευλάβεια ανώτερες ιδέες,
χωρίς πρώτα να έχει κατακτήσει τη γνώση άλλων ιδεών,
υπέρτατων και αναλοίωτων στο χρόνο,
όπως αυτή της ελευθερίας,
όπως αυτή της ατομικής επιλογής,
όπως αυτή της ευθύνης των πράξεων;
Για τον απλό λόγο,
ότι το μυαλό μας μπορεί να προσεγγίσει μια και μόνο μορφή ελευθερίας:
Την ελεύθερα αποδεχόμενη υποταγή!