by: El niño de las pinturas

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Η αγάπη είναι δύσκολη και θέλει κόπο για να την κατακτήσεις..
Ανοίγοντας όμως μια βεντάλια
και κοιτώντας εστιασμένα μέσα από τις γρίλιες της,
μπορείς να δεις τον ουρανό τεμαχισμένο
και υστέρα ολόκληρο
Να την κλείσεις και να την ανοίξεις όσες φορές θες.
Να σπάσεις τα μικρά ξυλάκια που βαστούν το ύφασμα
και να κάνεις το άνοιγμα πιο μεγάλο
Να φτιάξεις καραβάκια σκέψης
και να τα βυθίσεις όλα σε έναν ωκεανό που κολυμπάς μόνο εσυ
και μερικά αστέρια
Να
πιάνεις το πιο κοντινό σε σένα πλεούμενο αστέρι από την ουρά του
να το βάζεις στη χούφτα σου
και να το στέλνεις σε φιλιά στον ουρανό
Και κείνος,
να απαντάει με βροχή..


1 σχόλιο:

  1. Ωραία πλέει το γραμμένο σου!
    Μου άφησε μια γευση από καλοκαίρι που σέρνει μαζί του μνήμες..
    Ζωγράφισες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή