Τίποτε άλλο δεν εντείνει την επιθυμία για παρουσία περισσότερο
-από την απουσία
τίποτε άλλο δε συντηρεί για χρόνια κρυμμένη τη βαθιά αγάπη
-από το μίσος που είναι η μάσκα της
πότε άλλοτε δε νιώθεις μεγαλύτερο κενό
-εκτός από τη στιγμή που υπάρχει υπερπαροχή
Πάντα νιώθω πιο μόνη όταν είμαι με πολύ κόσμο!
Είναι γιατί δε μπορώ να συνομιλήσω με τον εαυτό μου
Νιώθω πανίσχυρη κάθε φόρα που είμαι μόνη μου
και κρατάω στο χέρι μου ένα μολύβι
Ειδικά όταν γράφω τη μέρα
και το μολύβι φωτίζεται και μοιάζει με καθαρό,ακατέργαστο κρύσταλλο
που φωνάζει:
''εγώ είμαι! η ψυχή σου!και με κρατάς στα χέρια σου''
Όμως νιώθω αδύναμη κάθε φόρα που οι άνθρωποι με κοιτάνε στα μάτια
χρυσωρύχοι,μεταλλωρύχοι,γύπες,κοράκια..
θέλουν να αδράξουν το καθαρό, ακατέργαστο κρύσταλλο
-τη ψυχή μου
από τα χέρια μου
Αυτό γίνεται μόνο το βράδυ,
γιατί όλοι τους φοβούνται το άπλετο φως του κρυστάλλου που τους τυφλώνει
Έτσι!
στα σκοτεινά θα είναι πιο ασφαλείς!
όμως και γω το βράδυ είμαι ασφαλής
Τη μέρα είμαι και γω ανυπεράσπιστη, κάποιες φορές, απέναντι στο φως του κρυστάλλου
και δε ξέρω πως να τον χειριστώ
το βράδυ είναι που εμφανίζεται ο Σείριος στον ουρανό
Αλήθεια,
τί γνωρίζετε για τον Σείριο?
Είναι ένας αστερισμός
Είναι φίλος μου!
Όταν εγώ κοιμάμαι
αυτός φαντάζεται τη μορφή μου από ψηλά
Αν τύχει πότε να κοιμηθώ στη φύση
αφήνοντας πίσω μου
την αστική μου κλίνη,
είναι σίγουρο πως θα τον βλέπω και γω εκεί ψηλά
καρφιτσωμένο στον ουρανό
Γαλήνιο και φωτεινό
Απόμακρο και στοργικό
Είναι ο μόνος αστερισμός που μπορώ να ξεχωρίζω τόσο εύκολα
Πάντα,
όταν βγαίνω έξω,
ψάχνω να τον βρω.
Μ' αρέσει πολύ αυτό το καπάκι της γης
-ο έναστρος ουρανός
όμως λυπάμαι που κρατάει ''αποστάσεις'..
Δε μπορώ να τον πιάσω
Κάποιες φορές κλείνω το ένα μου μάτι και νιώθω πως ο ουρανός με πλησιάζει
και τότε είναι που χαϊδεύω με το ένα μου δάχτυλο το Σείριο
και τα τριγύρω αστέρια.
Όταν μέτα κοιτάζω το χέρι μου
πάντα εντοπίζω μια μικρή ποσότητα αστερόσκονης
~Μα τι γελοία λέξη που είναι η ''αστερόσκονη'' που χρησιμοποιείς..
Μα γιατί?
την έχεις συνδυάσει μήπως με νεράιδες?
με φεγγαροντυμένες?
με αλαφροίσκιωτες?
ίσως σας κάνει να αναπολείτε τα παραμύθια που σας έλεγε η γιαγιά σας?
Τόσο το καλύτερο!
Γιατί αυτό θέλει ο Σείριος
Θέλει να θυμάστε τα παιδικά παραμύθια
και να ζήτε σαν αλαφροίσκιωτοι
Είναι αλήθεια
πως αν κοιτάς για πολλή ώρα τη σκιά σου
σε ρουφάει
Αν το φως σε χτυπάει κατά μέτωπο
αυτή έρχεται μουλωχτά από πίσω σου
Όταν το φως βρίσκεται πίσω σου
έρχεται μπροστά σου
Τότε πρέπει να προσέχεις να μην την πατήσεις
Αλλά και κάτι άλλο!
να μη την εξοργήσεις γιατί θα σου κλείσει το δρόμο
Άραγε, αναρωτιέμαι, ποιο από τα δυο είναι καλύτερο
να έχεις το φως μπροστά και τη σκιά πίσω σου?
η το φως πίσω και τη σκιά μπροστά?
Τίποτε άλλο δε συντηρεί πιο καλά το φως
-από ότι το σκοτάδι
τίποτε άλλο δεν είναι πιο επικίνδυνο
-από την ίδια σου τη σκιά
Πάντα νιώθω πιο μόνη όταν είμαι με πολύ κόσμο!
Λίγο φως,
η σκιά μου,
που αλλάζει θέσεις παιχνιδιάρικα, ανάλογα με το φως
και είναι σα να με κυνηγάει,
και το μολύβι μου,
μου είναι αρκετά κάποιες φορές
για να πιάνω τον Σείριο με ανοιχτά και τα δυο μου μάτια
να τον πιάνω,
να λούζομαι με αστερόσκονη
και να κολυμπάω στον απέραντο θαλάσσιο ουρανό!