ΠΤΩΣΗ

Με τρομάζουν οι κραυγές της νύχτας
Τα νύχια των παιδιών γατζώνουνε τ' αστέρια
Τα αερικά συνηθίζουν να κοιτάζουν τα νυχτέρια
Με τρομάζουνε οι ψίθυροι
Μικροί είναι λήθαργοι

Δε μπορώ πια να φωνάξω
Τ αστέρια μου πέφτουν απ' τα χέρια
Κοιτάω μαζί με τα αερικά τα νυχτέρια
Και ψιθυρίζω
Ξεχνάω..

Ξεχνάω ό,τι με πονάει
Ξεχνάω ό,τι με πουλάει
Όλα με πονάνε
Όλα με ξεχνάνε
Τα άδεια παράθυρα του κόσμου δε με χωράνε
Βουτιά στο κενό με τα χέρια ανοιχτά
Τα μάτια κλειστά
Χρωματιστά κελιά
Περήφανα μικρά ξωτικά

Ενώνομαι τελικά με αυτά
Μα έχω φτάσει κάτω
Δεν έχει παρακάτω
Τώρα πια θρησκεία θα με σώσει;
Ποια μετεμψύχωση θα με λυτρώσει;

Κοιτάω ψηλά πια
Τα μάτια ανοιχτά
Και η κόκκινη ψυχή
ρυάκι χύνεται από το στόμα..