Για να προστατέψω όσα δε μου ανήκουν!

Αυτό που ερωτεύτηκες δεν ήταν το εγώ μου καθάριο.
Είμαι το άθροισμα μιας σύνθετης πρόσθεσης.
Είμαι όσα έχω διαβάσει,
όσα έχω μυρίσει και θυμάμαι,
είμαι όσα δε θέλω να θυμάμαι..

Οι κινήσεις μου..
αντιγραφή κινήσεων που με έκαναν να αναθεωρήσω την αίσθηση της αφής.
Το βλέμμα μου..αγριμιού!
Μόνος λόγος;
Για να προστατέψω όσα δε μου ανήκουν!

Πυκνοκατοικημένη υδροκέφαλη μάζα το σώμα μου
και πως να μη δικαιολογήσω αυτούς που ακούνε φωνές;


(εικόνα από τη θεατρική παράσταση:
''Το αύριο ήταν χθες -Demain was yesterday'' της Μαρίας Γιαννιώτη
Πειραματικό της ομάδας Άδραξις
Σκηνοθεσία: Χρ. Αποστολάκης)