''Πλέκω παιδικά παραμύθια
για τα πιο ακριβά κουκλοθέατρα της πόλης'',
έλεγε. . .
και φρόντιζε πάντα να κλείνει καλά τις κουρτίνες
μετά από κάθε παράσταση.
Και παρατηρούσε ένα ένα τα δάχτυλά του,
που σα θλιμμένοι χορευτές
σε μπαλέτο απομόνωσης,
ακουμπούσαν το βαρύ ύφασμα
και μετά
το πρόσωπό του.
''Πουλάω ιδανικά σε τιμή ευκαιρίας'',
έλεγε. . .
και φρόντιζε πάντα να κάνει καλές προσφορές
στις αγορές του κόσμου.
''Και τώρα που δε μου 'μεινε
τίποτε άλλο για να δώσω,
πουλάω εμένα! Σε ένα προσωπικό σκλαβοπάζαρο'',
έλεγε. . .
και φρόντιζε πάντα να κλείνει όλα τα φώτα το βράδυ,
να ανοίγει τα παράθυρα
και να φωνάζει:
''Η πραμάτεια μου! Έχασα την..πραμάτεια μου!''

(φωτογραφία: Robert Wilson|Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ)