by: El niño de las pinturas

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Λόγια εραστών

~Ζηλεύεις?
~Ναι!
Αλλά μη προσπαθήσεις να προσδιορίσεις τη μοναδικότητά σου
από τη ζήλια μου.
Δε ζηλεύω επειδή φοβάμαι μήπως σε χάσω.
Ζηλεύω επειδή κάποιες φορές τυχαίνει να χάνω τον εαυτό μου.
~Μα πρέπει να φοβάσαι!
Τα πάντα μπορούν να μεταβληθούν ξέρεις,
από στιγμή σε στιγμή!
~Γι' αυτό δε φοβάμαι.
Επειδή το ξέρω!
Ξέρω πως όλα τελειώνουν
ή τουλάχιστον μετατρέπονται σε κάτι άλλο..
Αλλάζουν μορφή.
~Και δε λυπάσαι που θα με χάσεις;
~Στην ουσία δε θα σε χάσω.
Μέσα μου θα υπάρχεις πάντα.
Η φυσική σου παρουσία θα λείπει μόνο!
Και το άγγιγμά σου!
Είδες πόσο μοιάζει ο έρωτας με τον θάνατο;
~Σταμάτα!Με τρομάζεις!
Εγώ θα μαι για πάντα δίπλα σου.
Δε νομίζω να υπάρξει μετά από 'σένα.
Δε θέλω να υπάρξει μετά από 'σένα!
~Τώρα δε θες!
Αλλά θα έρθει η στιγμή που θα κυνηγάς τον εαυτό σου
σε άλλα πρόσωπα..
σε άλλα μάτια..
σε άλλες κινήσεις..
~Και συ?Και συ τί θα κάνεις τότε?
~Εγώ θα προσπαθήσω να πεθάνω και άλλες φορές ερωτευμένη
και να σβήσω τα καντήλια όλων των πεθαμένων!

1 σχόλιο: