Έλα για μια τελευταία φορά
και ξάπλωσε δίπλα μου
Μπορεί να χαθείς μέσα στους αναστεναγμούς μου
Στη μελαγχολία μου
Αλλά πάλι,
μπορεί να μη την ακούσεις τη λύπη μου
Έχω μάθει να ψιθυρίζω
Οι άνθρωποι θέλουν να κρατάνε από εμένα
τις χαρούμενες νότες
της πιο ξέφρενης μελωδίας μου
Μα εγώ δεν είμαι χαρούμενη
Έχω μάθει να ζω σα τη στάχτη
του καμένου νεκρού σώματος,
-που σκορπίζεται στη θάλασσα
και να χάνομαι στο βυθό της

Δε μπορείς να με κρατήσεις
Θα σκορπίσω πάλι
Μόνο έλα!
Ξάπλωσε δίπλα μου
Για μια τελευταία φορά
και άσε με να θρυμματίζομαι,
καθώς θα με κοιτάζεις..
και να βουλιάζω..

Αυτή είναι η ζωή μου
Θρύψαλα και πνιγμοί!
Θρύψαλα..
και πνιγμοί!!
Τέφρα και θάνατος
Αυτά είναι τα στολίδια της νιότης μου
Αυτά ακουμπάς!
Αυτά αγαπάς!
Αυτά μισείς!
Σε αυτά κάνεις έρωτα!

Φοβάσαι ε;
Κι εγώ..