Αιωνιότητα

Θα ήθελα πολύ να σε συναντήσω στο δρόμο,
ύστερα από καταρρακτώδη βροχή,
την ώρα που σουρουπώνει,
αλλά ο ουρανός έχει ακόμα αυτή
τη μελαγχολική μαβιά λάμψη
Να σου αφήσω ένα γράμμα αγάπης στα χέρια
-εσύ,
να προσπαθείς να ψελλίσεις μια λέξη
-εγώ,
να σου κλείσω τρυφερά το στόμα με το δάχτυλο,
να σε φιλήσω με τα μάτια,
να σε αγκαλιάσω με τη ψυχή και έπειτα να φύγω,
παίρνοντας μαζί μου ένα μικρό λουλούδι
που θα το αποξηράνω
και θα το κρατήσω για πάντα,
ως ένα εύθραυστο μικρό φυλαχτό
Μετά θα χαθώ από τα μάτια σου
μέσα στο μονοπάτι της κινηματογραφικής ζωής που θέλω να ζήσω
Εσύ,
θα αναρωτιέσαι ''Γιατί;''
θα με στοιχειώνει και μένα αυτή η απορία
Σκύβοντας το κεφάλι σου όμως στο έδαφος,
θα δεις τα αποτυπώματα των ποδιών μου
να φωτίζουν μες τη νύχτα,
σα πυρακτωμένες λάβες ενεργού ηφαιστείου
Τότε,θα αρχίσεις και συ να μαζεύεις λουλούδια
και να μαντεύεις το θάνατο,
μέσα από την αποξήρανσή τους
Όμως αυτός ο θάνατος είναι μια ουτοπία
Γιατί,
αν φροντίσεις καλά το λουλούδι,
το εύθραυστο νεκρό του σώμα
θα είναι πάντα στα χέρια σου

(Ίσως αυτό μπορώ μόνο να σου δώσω
-ένα μικρό αποξηραμένο λουλούδι!)
(Ίσως αυτό είναι το μόνο που μένει από την αγάπη και καταρρίπτει το χάος,
επιβεβαιώνοντας τον κανόνα της αιώνιας επιστροφής)

Αν θελήσεις ποτέ να με βρεις,
θα είμαι σκυμμένη πάνω από κάποιο τάφο,
σε ένα από τα νεκροταφεία της Βοημίας
Έχω διαβάσει ότι είναι όμορφα εκεί
Θα 'χεις αλλάξει..
Αλλά θα σε γνωρίσω από το θρόισμα των φύλλων
και τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος..!