Πράξη πρώτη:
Προσπαθώ καιρό να απαλλαγώ από αυτόν τον ογκόλιθο
που απειλεί να με καταποντίσει
Κάποιος μπορεί να περιμένει χρόνια
άδικα
εκεί κάτω
στο χώμα
τρέμοντας στην ιδέα του θανάτου του
Αυτός είναι που μετατρέπει τη ζωή σε παρωδία
χαίρεται με την παράφωνη και αποκρουστική μελωδία
Σατανάς της κόλασης
μπήγει παντού τα κέρατά του

Πράξη δεύτερη:
Αποφάσισα να αλλάξω θέση
Να γυρίσω την πλάτη μου στην πέτρα και να έχω στραμμένο το πρόσωπό μου προς το χώμα
Έτσι,δε θα βλέπω κάθε πλησίασμα της πέτρας προς το κορμί μου
Θα ξεχωρίζω τη ζωή από την παρωδία της
την απομακρυσμένη μελωδία της
-θα ακούω
θα πιάνω το δέρμα της
-το χώμα

Μαθηματικό αποτέλεσμα:
Ο ογκόλιθος κάποια στιγμή θα σκεπάσει και όσους τον κοιτούν
και όσους όχι
Τα χρόνια θα περάσουν..
Και οι δύο κατηγορίες ανθρώπων θα μετατραπούν σε πλαγκτόν

Διαφορά πράξεων:
Τους πρώτους,τους έχοντες στραμμένους το βλέμμα στην πέτρα,
θα τους απομυζήσουν
και θα τους κάνουν πετρέλαιο
Δε λέω..
Πολύτιμο!
Αλλά παχύρευστο και μαύρο.
Τους άλλους θα τους αγνοήσουν.
Ίσως κάποιο πιτσιρίκι να ρωτήσει τρομαγμένα:
''Μαμά,γιατί υπάρχουν ανθρώπινοι σκελετοί,κάτω από τα βράχια που κλαίνε;''

Τελευταία πράξη:
Έχω πάρει την απόφασή μου. Δε θέλω να γίνω μια ακόμη πετρελαιοκηλίδα.!