Κρατάω ανάποδο σταυρό σε αυτά τα αναθεματισμένα χρόνια
Οι σκιές των νεκρών
φίλοι παλιοί που γνώρισα στα δικά μου νυχτερινά μεθύσια
Οι σκιές των ζωντανών όμως με τρομάζουν
Περιφέρονται άσκοπα σα Δαίμονες
που ζητούν εκδίκηση
Βάζουν στο λαιμό τους σκόρδα
για να αποφύγουν το κακό
Φτιάχνουν κύκλους από αλάτι
για να προστατευθούν από τα πνεύματα
Όμως οι αλκοολικοί νεκροί φίλοι μου
τους στοιχειώνουν
Γυρνούν ανάποδα το σταυρό της ταφόπλακάς τους κάθε βράδυ
και πίνουν πάλι αγέρωχοι ανάμεσά μας
Κάποιοι χωρίς κεφάλια..
Κάποιοι με μορφή αλλοιωμένη..
Εξυμνούν την ηδονή του Θανάτου
Έχουν όλοι στο κούτελό τους
το σήμα του ανάποδου σταυρού,
για να ξεχωρίζουν από τον κόσμο
τον αγγελικά πλασμένο
Έχουν μαχαίρια καρφωμένα στην καρδιά τους
κι όμως
δεν πονάνε!
Αυτή η επαφή του κοφτερού λεπιδιού με το γυμνό σκελετό τους,
είναι η τροφή τους εδώ και χρόνια
Δε δίνουν αξία στη σάρκα τους..
γιατί δεν έχουν
Δε νοίαζονται για την καρδιά τους
την έχουν προσφέρει στα σκουλήκια
Ούτε χέρια έχουν
ούτε μάτια
ούτε πόδια
Μόνο σάπια κόκκαλα κοσμούν την πρόσοψή τους
Δε γουστάρουν τα στολίδια..
δεν έχουν που να τα ακουμπήσουν
Όσο για ρούχα;
Υποστηρίζουν τον γυμνισμό
των εχθρών τους
των πρωτόπλαστων
Είναι ειρηνιστές..
Μόνο επειδή τα χέρια τους δεν αντέχουν
το βάρος του μεταλλικού εξολοθρευτή
Θα σπάσουν!

Μαθαίνετε από τους νεκρούς
άθλια,μικρά ανθρωπάκια
Αθάνατοι ζωντανοί των αιώνων.

Βγάλτε εισιτήριο για τη νεκρόσιμη ακολουθία

Υπάρχει συνωστισμός!