Η σκέψη..Εξουσιάζει το σώμα και τα συναισθήματα.Άλλες φορές σε βουλιάζει σε θολά νερά και άλλες σε κάνει να νιώθεις χαρούμενος,επαρκής,ασυλλόγιστος.Η αφορμή δεν είναι παρά μονάχα κάποιες στιγμές.Ο χρόνος που ικανοποιείται η όραση και τέρπεται το μυαλό και το σώμα. Δε ζητώ να γίνω ευτυχισμένη. Απλά συλλέκτης εκατομμυρίων στιγμών. Στιγμών που σε ξαφνιάζουν και δεν περιμένεις να τις ζήσεις. Αλλά τελικά πρωταγωνιστείς.Οι ρόλοι είναι ανθρώπινοι,τολμηροί,ρομαντικοί..Σαν το κεράκι.Ανάβει.Η φωτιά φουντώνει και μετά αδύναμο σβήνει ξεφυσώντας.Πόσο εύκολα μπορείς να αισθανθείς πλήρης και πόσο ευκολότερα τιποτένιος;Πρέπει όμως να μάθουμε να ζούμε με τον πόνο. Ίσως αυτή είναι τελικά και η αξία της κακοτυχίας.Η συνείδηση του ανθρώπου.Η επίγνωση της κάθε χαρούμενης μέρας,έστω και μερικών ωρών ή ακόμα και δευτερολέπτων.Όσο διαρκεί δηλαδή ένα βλέμμα!Αλήθεια πόσα μπορεί να πει ένα βλέμμα;Πόσο ανώτερο είναι από χιλιάδες κολακευτικές λέξεις;Πραγματική κατάθεση ψυχής.Φρεσκοπλυμμένος καθρέφτης,που φανερώνει τις εσωτερικές τρικυμίες και τις ήσυχες αμμουδιές.Ο παρατηρητής των ματιών μπορεί να συμμετάσχει σε αυτό το υπερβατικό ταξίδι. Αλλά υπάρχει η περίπτωση είτε να πνιγεί,είτε να περπατήσει πάνω στους πτυχωτούς αμμόλοφους της ίριδος και να διασχίσει την όαση που λέγεται καρδιά.
Κανείς δε ξέρει πως θα φτάσει μέχρι την όαση. Μέχρι να κάνει το ταξίδι. Τους τελευταίους μήνες έχω ταξιδέψει σε πολλά άγνωστα και μαγευτικά μέρη. Χωρίς εισιτήριο. Λαθραία..
Προσκεκλημένη από μακριά. Αυτά τα ταξίδια δε μπορεί κανείς να μου τα πάρει. Είναι ο πλούτος της ψυχής οι ματιές των ανθρώπων!
Το κερί έσβησε..
(θα ξανά ανάψει όμως)