Χτες ανακάλυψα την ύπαρξη μιας εφημερίδας που τιτλοφορείται ''Η φωνή των Α.Μ.Ε.Α'' σε ένα σταθμό του τρένου,όπου διανέμεται δωρεάν έντυπο υλικό στους πολίτες,το γνωστό πια σε μας Free press.Για την ακρίβεια δε διανέμεται,αλλά είναι αφημένο σε μεταλλικά κουτιά. Και ενώ τα διπλανά κουτιά που φιλοξενούσαν άλλες εφημερίδες,με θέματα οικονομικά,πολιτικά,με διαφημίσεις για έπιπλα και ακριβά αμάξια,ήταν σχεδόν άδεια,''η φωνή των Α.Μ.Ε.Α'' μάλλον δεν είχε ακουστεί. Σκέφτηκα ότι ίσως να την είχαν τοποθετήσει πρόσφατα και να μην είχε προλάβει ο κόσμος να την πάρει. Η ημερομηνία όμως που ήταν γραμμένη πάνω,μου έδωσε την απάντηση:''Ιούλιος 2009''.
Μπορώ να πω,ότι ήταν από τις λίγες εφημερίδες,που είχα διαβάσει με τόσο ενδιαφέρον ολόκληρη. Δε συμφωνώ βέβαια με το περιεχόμενο κάποιων αποσπασμάτων της,λόγω δικών μου προσωπικών πεποιθήσεων,αλλά σε καμία περίπτωση αυτό το έντυπο δε σε αφήνει αδιάφορο. Το αντίθετο!Συγκλονίζεσαι όταν διαβάζεις φράσεις όπως:''εμένα δε μου προσέφερε κανένας τίποτα και κατάφερα να γίνω άνθρωπος και όχι να μοιάζω με κάποια όρθια κρέατα,που βλέπουμε να ζουν εις βάρος της κοινωνίας'' και ''με μάτια δακρυσμένα συνήθισα να βλέπω του κόσμου τα στραβά και να προσέχω αυτούς που με χτύπαγαν στην πλάτη''.
Συγκλονίζεσαι όταν καταλαβαίνεις ότι η ανθρώπινη ύπαρξη για κάποιους δεν έχει καμία σημασία και βλέπεις τις αντιφάσεις που υπάρχουν στην κοινωνία.Τις ξεχνάμε όμως,γιατί οι εθνοπατέρες καταφέρνουν να μας αποκοιμίσουν,βάζοντας στο μπιμπερό μπόλικη αστερόσκονη και υποσχέσεις. Και για να γίνω πιο κατανοητή:Το άρθρο 21 παρ.6 του Συντάγματος λέει:''τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία,την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική,οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας''.Και ενώ το Συνταγματικό δίκαιο υπαγορεύει τα παραπάνω,τα Α.Μ.Ε.Α δε μπορούν να είναι αυτόνομα. Πολλές μεγάλες επιχειρήσεις προτιμούν να πληρώνουν πρόστιμα,αντί να απασχολούν άτομα με αναπηρία,όπως προβλέπει ο νόμος. Τα κέντρα εξυπηρέτησης αναπήρων από την άλλη(Κ.Ε.Α),αντλούν τα έσοδά τους από χορηγίες του επιχειρηματικού κόσμου,μέσω της λεγόμενης εταιρικής κοινωνικής ευθύνης,καθώς και κρατικές χρηματοδοτήσεις. Με άλλα λόγια δεν έχουν κανένα εισόδημα σχεδόν,αν σκεφτεί κάποιος το πώς λειτουργεί η πλειοψηφία των επιχειρηματιών και πώς δρουν οι κρατικοί μηχανισμοί.
Δε θέλω σε καμία περίπτωση να κλείσω με ένα γραφικό επίλογο,που ίσως και να θυμίσει τη ξύλινη γλώσσα των πολιτικών-εθνοπατέρων. Απλά δύο λόγια..Τα λεωφορεία μας είναι γεμάτα με ''ανάπηρους'',που κάθονται στις θέσεις των αναπήρων..Μπορεί να υπάρχουν καρότσια μόνο για τους σωματικά αναπήρους,αλλά αν υπήρχαν και για το μυαλό,τότε θα ήμασταν όλοι καθηλωμένοι!